بسم الله الرحمن الرحيم

السلام عليكم ورحمةالله وبركاته

ILHAM イラハン الهام

วันอังคารที่ ๒๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๑

บทกวี เดือนหงายกลางป่า


อยู่น้ำจึงรู้คุณน้ำ
อยู้ถ้ำรู้คุณคูหา
อยู่นาจึงรู้คุณนา
รู้คุณข้าวปลานาดี
อยู่ป่าจึงรุ้คุณป่า
รู้จักรักษาราศี
รักไม้รักป่าพนาลี
รักชีวิตสัตว์สารพัน
ทิ้งน้ำไม่รู้คุณน้ำ
ทิ้งถ้ำทิ้งคูหาสวรรค์
ทิ้งไร่ทิ้งนาเนืองนรร
ข้าวปลาเคยปันเปลี่ยนไป
ทิ้งป่าไม่รู้คุณป่า
สิงห์สาราสัตว์น้อยใหญ่
เป็นผิดเป็นพิษเป็นภัย
เห็นไม้เป็นเงินงอกงาม
ยิ่งใหญ่ยิ่งดีตีตรา
ราคากำไรหลายหลาม
จับใส่โสร่งโยงยาม
เป็นไม้มีนามสำแดง
อยู่เมืองจึงมีตาเมือง
ไว้คอยชำเลืองหลักแหล่ง
ปราบทุ่งเป็นทางลายแทง
เปลี่ยนแปลงเป็นตึกใหญ่โต
คือความเจริญเดินหน้า
คือความพัฒนากว่าโก้
ทางด่วนทางเอกทางโท
ทางใจไหวโหว่วังเวง
ไม่รู้คุณฟ้าคุณดิน
ลืมทุ่งลืมถิ่นข่มเหง
อำนาจบาดใหญ่ยำเยง
ล้วนคนกันเองทั้งนั้น
สืบเจตนาซี
ป่างามแผ่นดินงาม
และโมงยามก็ยินดี
ผันเคลื่อนให้เดือนปี
เป็นปกติฤดูกาล
ใจทรามคือใจสัตว์
อุบาทว์วิบัติประหัดประหาร
คลาดเคลื่อทั้งจักรวาล
แล้ววิกฤตทั้งโลกา
ใจสืบจึงพิสูจน์
เพื่อใจสืบเจตนา
ใจสืบใจรักษา
ให้ป่างามแผ่นดินงาม
ใจสืบคือใจสู้
กับใจสัตว์อันแสนทราม
ฟ้องยุคประจานยาม
อันทุรยุคไปทุกสมัย
เอาชีพเข้าแลกชีพ
อันเป็นทิพย์อมันไตย
สืบภูและสืบไพร
ให้คงชีพ ณ ใจชน
ปลดชีพเพื่อปลุกชีพ
ชูประทีปแก่สากล
ปลุกจิตสำนึกคน
ให้รักถิ่นแผ่นดินจริง
สิ้นสืบไม่สิ้นสืบฃ
สืบเจตนานี้ใหญ่ยิ่ง
ทอดชีพใช่ทอดทิ้ง
จงชีพจดเป็นบทเรียน
สืบเจตนา
สืบ นาคเสถียรสถิตย์เสถียร
สืบเทียนเพื่อส่งเทียน
สว่างทั่วแผ่นดินเทอญ
เป็นบทกวีที่อ.เนาวรัตน์พงษ์ไพบูลย์อ่าน ในคอนเสิร์ต "เดือนหงายกลางป่า ออเคสตร้า คน พูด เพลง" ของ หมู พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ บทกวีนี้ได้เล่ากี่ยวกับป่าไม้ และสุดท้ายจบด้วยเรื่องของ สืบ นาคเสถียร

วันเสาร์ที่ ๑๔ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

THE Devil's Foot

"To let the brain work without sufficient material is like racing an engine. It racks itself to pieces."


การให้สมองทำงานโดยไม่มีข้อมูลเพียงพอ ก็เหมือนกับการเร่งเครื่องยนต์เปล่า อาจเป็นผลเสียมากกว่าผลดี

วันศุกร์ที่ ๖ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

เกริ่นนำ




เติมสีฟ้าอีกนิดนะทะเล
แล้วจะเห่ลมให้ระลอกคลื่น
หลับอยู่ในความฝันทั้งวันคืน
ฉันอยากชื่นฉ่ำประกายกับสีฟ้า
เติมสีเขียวอีกนิดนะแผ่นดิน
แล้วจะรินฝนล้างฝุ่นหมอกฝ้า
ฉันอยากเห็นความเขียวเต็มสายตา
เมื่อยามฉันตื่นมาพบความจริง
ขอฟังเสียงนกหน่อยได้ไหม
มาร้องเพลงแห่งไพรให้สรรพสิ่ง
ท่ามกลางกาลเวลาถูกทอดทิ้ง
ที่ป่าเถื่อนเกลื่อนกลิ้งอยู่รอบกาย
ขอดอกไม้บานหน่อยนะดอกไม้
แล้วจะให้ผีเสื้อมาฟ้อนส่าย
ฉันอยากเห็นสีสันพรรณราย
มาต้อนรับรุ้งสายวสันตฤดู
หยุดประเดี๋ยวได้ไหมพายุร้าย
หยุดส่งสายสุนิบาตมาข่มขู่
กัมปนาทกราดเกรี้ยวอันเกรียวกรู
เพื่อสักครู่ฉันจะหลั่งซึ่งฝนริน
เติมความรักสักหน่อยนะหัวใจ
เติมความหวังให้ไกลอย่าให้สิ้น
เพื่อหยัดอยู่สู้ท้าเถื่อนธรนิน
เพื่อแผ่นดินจะงดงามด้วยความรัก
เป็นบทเกริ่นที่อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์กล่าวก่อนแอ๊ดคาราบาวจะร้องเพลงเดือนเพ็ญ ในคอนเสิร์ตเมดอินไทยแลนด์สังคายนา

The Mazarin Stone

"Because the faculties become refined when you starve them. Why, surely, as a doctor, my dear Watson, you must admit that what your digestion gains in the way of blood supply is so much lost to the brain. I am a brain, Watson. The rest of me is a mere appendix. Therefore, it is the brain I must consider."


สมองจะแหลมคมถ้าปล่อยให้หิว ระบบย่อยอาหารของร่างกายทำให้สมองต้องสูบฉีดโลหิตไปหล่อเลี้ยงมากเกินไป

วันเสาร์ที่ ๒ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๐

The sign of the four

"How often have I said to you that when you have eliminated the impossible, whatever remains, however improbable, must be the truth?"


เมื่อแกตัดประเด็นเป็นไปไม่ได้ออกไป สิ่งที่เหลืออยู่แน่นอนต้องมีคำว่าไม่แน่ว่าจะจริง อะไรทำนองนั้น

วันศุกร์ที่ ๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๐

สันติภาพ


& etc.


จรัล



คนด่านเกวียน



พงษ์เทพ



ฌามา


 

والسلام